Καλοκαιρινά Highlights

βράδυ, τα όργανα έπαιζαν καλαματιανό και συρτάκι και με έτρωγε ο πωπός μου… αρπάζω το μικρό, ο οποίος μας βγήκε -Δοξα το Θεό!- χορευταράς και κολλάμε κι εμείς στο τέλος της ουράς. Εκείνος τελευταίος να σέρνεται με χαρά. Μου’ρθαν φλασμπάκια από καλοκαίρια στο χωριό να κάνω ακριβώς το ίδιο και να χορεύω μέχρι να έχουν φύγει όλοι από τη πλατεία. » Έτσι μαθαίνονται οι Ελληνικοί χοροί, όχι σε σχολεία» σκεφτόμουν.

Καθήσαμε στο πεζουλάκι με τον σχεδόν 2 ετών γιό μου (Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !) να πάρουμε ανάσα. Πήρε το παγουρίνι του, έβγαλε το καπάκι, ήπιε σαν μεγάλος άντρας, σκούπισε τα χείλια του με το πίσω μέρος της παλάμης του, έβαλε το καπάκι πάλι στο παγουρίνι. Μια κυρία καθόταν δίπλα του και τον κοίταζε κάνοντας όλους αυτούς τους «τι γλυκό μωράκι» μορφασμούς, κι εγώ η περήφανη μάνα να χαμογελώ σε στύλ «ναι, μωρέ, η καρδούλα μου..» Εκείνος γύρισε, κοίταξε τη κυρία στα μάτια και φώναξε » ΚΩΛΟΣ»!

???????????????????????????????????????????????????????????????????????????