Archive for the ‘Λονδίνο’ Category
Αγγλία – Ελλάδα με οικογένεια μέρος 2
Για όσους παρακολουθούσανε αυτό το blog σκεπτόμενοι την μεατανάστευση, νομίζω σας χρωστούσα αυτό το άρθρο.
Είναι γραμμένο στο άλλο μου blog www.nationoftwo.wordpress.com
Μια φορά κι έναν καιρό, αλήθεια όμως!
Εδώ και μήνες γίνονται οι ετοιμασίες για το γάμο του Πρίγκιπα William και της Kate Middleton. Η χώρα ζει στο πυρετό των ετοιμασιών! Ο γάμος σηματοδοτεί την ανανέωση στα Βασιλικά δρώμενα, είναι λένε ένας πιο σύγχρονος γάμος.
Queen Elizabeth and the Duke of Edinburgh (πηγή: http://bit.ly/eWI3dm)
Σε παράλληλες οθόνες σχεδόν, παρακολουθούμε τις λεπτομέρειες της ημέρας και τα σύγχρονα δρώμενα: η Kate θα περάσει το τελευταίο βράδυ σε ξενοδοχείο με τους γονείς της πράγμα άκρως αντιφατικό με την πίεση, λένε, που ασκήθηκε στην Νταϊάνα και η οποία τελικά, πέρασε το βράδυ μόνη της στο παλάτι. Από την άλλη οι διαδηλώσεις στους δρόμους για τις αλλαγές στην οικονομία έχουν αποτέλεσμα να ξεχυθεί ο κόσμος στους δρόμους. Πολλοί φοβούνται ότι η ημέρα του γάμου θα έχει επεισόδια.
Αυτές τις μέρες, πάντως, πρέπει να είναι ωραίο να δουλεύεις στις αρχειοθήκες του BBC! Έχουν πάρει φωτιά! Αφιερώματα ολόκληρα με εικόνες από διάφορους βασιλικούς γάμους! Τις προάλλες έδειχναν και τις προετοιμασίες του γάμου της Ελισάβετ (1947 παρακαλώ!) με βιντεάκια σε ασπρόμαυρο, και συνεντεύξεις από τις μοδίστρες και τα παιδάκια της χορωδίας τότε και άλλα. Πήγανε και τους βρήκανε και τώρα γερόντια πια και τους ξαναπήρανε συνέντευξη. Αλλά αυτό που δεν ήξερα καθόλου ήταν την ιστορία γάμου της κατα τ’άλλα αυστηρής και συντηρητικής Βασίλισσας Ελισάβετ!
Tο νυφικό της Βασίλισσας Ελισάβετ, ολομέταξο και σχεδιασμένο από τον Norman Hartnell. Μάλιστα το ντοκυμαντέρ έλεγε ότι δεν είχαν αρκετό μετάξι για το φόρεμα και ότι λόγω πολέμου, δεν μπορούσαν να προμηθευτούν από την Ιταλία αφού ήταν αντίπαλοι. Χρειάστηκε, λοιπόν να φέρουν το μετάξι από την Κίνα με πολλές δυσκολίες. (η φωτογραφία από εδώ http://bit.ly/eDKlcg)
Η Βασίλισσα Ελισάβετ γνώρισε τον Πρίγκιππα Φίλιππο στο γάμο ενός ξαδέρφου της και όταν ήταν μόλις 13 ετών και η χρονολογία 1937. Ο έρωτας, έλεγε το BBC, παρά την ηλικία της Ελισάβετ, ήταν παράφορος! Μάταια προσπαθούσε η μητέρα της να την αποτρέψει! Στα μέσα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και με την Βρετανία στα χαρακώματα, τη χώρα να έχει οικονομικά εξουθενωθεί και το πολιτικό σκηνικό να είναι ρευστό, το τελευταίο πράγμα που ήθελε η βασιλική οικογένεια ήταν έρωτες με τον Πρίγκιπα της Ελλάδας, μιας χώρας που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε δείξει ποιά πλευρά του πολέμου θα στήριζε. Το ζευγάρι, έστελνε ερωτικά γράμματα ο ένας στον άλλον κάτω από τη βασιλική μύτη της μητέρας της! Ο Φίλιππος υπηρέτησε στο British Royal Navy και μάλιστα, σύμφωνα με το ρεποστάζ του bbc, πολέμισε απέναντι στα δεύτερά του ξαδέρφια που ήταν Γερμανοί και υποστηρικτές του Χίτλερ . Ήταν αυτή του η κίνηση που μάλλον έκανε τη μέλλουσα πεθερά του να ενδώσει στον έρωτα της Πριγκίπισσας, τότε, Ελισάβετ. Ο νεαρός, όμως, έπρεπε καταρχάς και για σιγουριά να απαρνηθεί τον τίτλο του. Ο Φίλιππος δε δίστασε και το Μάρτιο του 1947, άφησε τον τίτλο του Πρίγκιπα της Ελλάδος και πήρε το όνομα του Βρετανού παππού του Mountbatten. Ήσυχη, πια η βασιλική οικογένεια ότι ο έρωτας της κόρης τους δεν θα αναγκάσει τη Βρετανία να αλλάξει την πολεμική τακτική για την οποία όλο το έθνος είχε επενδύσει, δήλωσε τους αρραβώνες της μέλλουσας Βασίλισσας με τον «Lieutenant Philip Mountbatten». Μετά τους γάμους, βέβαια, ο πεθερός του Φίλιππου τίμησε το γαμπρό του με τον βασιλικό τίτλο Duke of Edinburgh.
Αλήθεια, ξέρατε εσείς ότι γινόντουσαν όλα αυτά και μάλιστα ότι αφορούν και το παρελθόν της δικής μας χώρας; Και τί ιστορία αγάπης όμως! Ένα αληθινό παραμύθι!
τα γαμήλια γοβάκια (πηγή: http://bbc.in/fkkUEu)
Mαραθώνιος Λονδίνου – Φωτορεπορτάζ!
Πήγαμε, τους είδαμε, τους εμψυχώσαμε, περάσαμε υπέροχα και φύγαμε με τους μισούς αποφασισμένους να συμμετέχουν τουχρόνου (λέμε τώρα..).
Ο Μαραθώνιος του Λονδίνου είναι ένα από τα σημαντικά events που γίνονται κάθε χρόνο στο Λονδίνο. Ο κόσμος που συμμετείχε φέτος έφτανε τους 37χιλιάδες και η διαδρομή γραφική αφού περνά από κάποια κομβικά σημεία του Λονδίνου. Η απόσταση που διανύουν οι δρομείς είναι, η παραδοσιακή Ελληνική, αυτή των 42.195 km. Ο μαραθώνιος του Λονδίνου είναι από τα πιο συμμαντικούς μαραθώνιους στο κόσμο και γι αυτό σιγκεντώνει άπειρες αιτήσεις και αν θέλεις να συμμετέχεις (γκουχου) πρέπει να δηλώσεις συμμετοχή πολλούς μήνες προκαταβολικά. Το 25% περίπου των δρομέων τρέχουν για κάποιο φιλανθρωπική οργάνωση όπως Great Ormond Street Childrens Hospital, Cancer Research Foundation, the British Heart Foundation και άλλες πολλές. Για να τραβήξουν τη προσοχή του κοινού και να σιγκεντρώσουν χρήματα, πολλοί από αυτούς ντύνονται με αστείες στολές. Το γαϊτανάκι, μοιράζεται το κλίμα και σας αναμεταδείδει φωτορεπορτάζ από τις πιο αστείες ενδυμασίες! Απολαύστε τους!
το άλογο!
δεν ξέρω τί έκανε τούτος εδώ αλλά πολύ κούραση.... ουφ!
ζογκλέρ και δρομέας! Δύο σε ένα!
πυροσβέστης
fight for sight!
για την Ουαλία ρε παιδιάααααααααα!
δινοσαυράκι
ιππότες
Μr Tickles από τους μικρούς κυριους/ες
ρινόκεροι
ΣΚΩΤΙΑααααα ! Καταγωγή του άντρα μου να μη φωνάξουμε?! 😉
το αγαπημένο μου! ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ!!!
Λονδρέζικο λεωφορείο
αεροπλανάκι
Supermen!
#01 TOY LIBRARY
Μετά από το ενδιαφέρον που προκάλεσε το ποστ του Γαλατα (κάνtε κλικ εδώ αν δεν το διαβάσατε) και επειδή καταλαβαίνω πως πολλοί από εσάς ψάχνεστε αποφάσισα να σας μιλήσω για κάποιες υπηρεσίες που έχουμε εδώ στο UK και που θα μπορούσαν άνετα να υπάρχουν και στην Ελλάδα. Πάρτε έμπνευση! Κλέψτε τις ιδέες και εξελίξτε τις! Φτιάξτε κάτι που να εκφράζει την Ελλάδα, την πόλη σας.
Α! και αν τις υλοποιείσετε, πείτε μου, να χαρώ!
#01 -toy libraries
Μου το είπανε και δεν ήμουν και πολύ σίγουρη τί εννοούσαν. Ώσπου μια μέρα πήρα το καρότσι, με το μικρό βεβαίως βεβαίως, και πήγα μια βόλτα να βρω την τοπική μας δανειστική βιβλιοθήκη παιχνιδιών. Πραγματικά ενθουσιάστηκα! Καταρχας είχαν στήσει ένα χώρο με παιχνίδια και τραπεζάκι για τα μικρά να απασχολούνται την ώρα που εγώ έριχνα μια ματιά.Μπορείτε να καταλάβετε τι χαρά έκανε ο μικρός! Ψεύτικες κουζίνες, ξύλινα αυτοκινητα κτλ. Ένα τραπεζάκι στα μέτρα μου είχε ένα θερμός με ζεστό νερό και ένα άλλο με γάλα, δίπλα κούπες και ζάχαρι. «Ο καφές είναι δωρεάν, αρκεί να προσέχετε μη χυθεί και κάψει τα παιδιά» μου είπε η υπεύθυνη.
Και ανοίγω την παιδική πορτούλα που διαχώριζε τα μικρά με το χώρο με τα παιχνίδια που μπορείς να δανειστείς…. Τρείς χώροι όχι πολύ μεγάλοι γεμάτα ράφια και πλαστικά κουτιά. Τα περισσότερα αντικείμενα ήταν σε πλαστικό και όλα είχαν τον κωδικό τους και δίπλα είχαν το κόστος για 2 εβδομάδες. Από το μωρουδιακό γυμναστήριο, τα πλαστικά παιχνίδια με διαφορετικές μουσικές, βιβλιαράκια με τα χρώματα, τους αριθμούς, παζλ, στράτες, κούκλες, σχινάκια, στολές καρνάβαλου, αυτοκινητάκια μικρά και μεγάλα, όλες οι εταιρείς και μάρκες. Ήταν κυρίως για μικρές ηλικίες. 0-5, θα έλεγα. Όλα αυτά που αγοράζουμε οι γονείς κυρίως για να δώσουμε τα νέα ερεθίσματα στα μικρά μας και, φυσικά μέσα σε ελάχιστο καιρό δεν τα θέλουν πια γιατί…μεγάλωσαν! Οι τιμές ήταν από 50πένες-3λίρες για 2 βδομάδες. Οι περισσότερες μαμάδες τα παίρνουν και δοκιμαστικά για να δούνε αν όντως τα παίζουν τα μικρά ή όχι. Αν τους αρέσει πολύ, το αγοράζουνε.
Επίσης να πω πως είχαν και κάποια CD και DVD με τραγούδια και παιδικά όπως και βιβλία για την εγκυμοσύνη και το μεγάλωμα των μωρών. Τα περισσότερα ήταν από δωρεές και απ’ότι μου είπαν πολύ λίγα τελικά αγοράστηκαν (τα πιο μεγάλα και χλιδάτα). Πραγματικά θα χαιρόμουν πολύ να το έβλεπα και στην Ελλάδα αυτό!
Το έψαξα μετά και στο ίντερνετ και υπάρχουν και online ! Κι αυτό καλή ιδέα!
Και μετά θυμήθηκα τη ζυγαριά που νοίκιασα στην Ελλάδα όταν είχα το μικρό νεογέννητο. Πόσες το έχουμε κάνει; Γιατί να μη το κάναμε και για τα παιχνίδια; Σας προκαλώ! 😉
Αγγλία – Ελλάδα με οικογένεια (συμβουλές εν πλω πάντα)
Όπως σας έχω ξαναπεί τούτο εδώ το σπιτικό είναι σε διαδικασία μετακόμισης για το Λονδίνο. Ευτυχώς ή δυστυχώς διαρρέει όλο αυτό σε τούτο εδώ το μπλογκάκι. Ευτυχώς για μένα που γράφω και με βοηθά. Δυστυχώς για εσάς που ίσως ξεκινήσατε να με παρακολουθείτε λόγω crafts, art και άλλων ιδεών και που βαρεθήκατε να ακούτε τους μονόλογούς μου, και ψάχνετε τώρα να βρείτε τρόπο να κάνετε unsubscribe για να ηρεμήσετε!
Αποφάσισα, λοιπόν, να σταματήσω τα μισόλογα και να σας δώσω τη δική μου εκδοχή των γεγονότων. Με ρωτάει πολύς κόσμος για την Αγγλία. Κάποιοι είναι επειδή με νοιάζονται (πραγματικά ευχαριστώ!). Πολλοί απο εσάς όμως, το βλέπω στα μάτια σας που γιαλίζουν και τα γραπτά σας που φωνάζουν, ότι το σκέφτεστε να φύγετε.
Αυτές είναι, λοιπόν, οι δικές μου συμβουλές και εμπειρίες, όλες δωρεάν (ουάου!), από το Γαϊτανάκι.
———————————————————————
Πρόλογος (όπως τα βιβλία αλλά αυτόν διάβασέτον!).
Καταρχάς, η δική μας περίπτωση είναι διαφορετική από του μέσου Έλληνα. Ο άντρας μου είναι Βρετανός. Είμαστε μια bilingual οικογένεια. Μαγειρεύουμε μουσακά με chilies και lancashire hot pot με ρίγανη! Τα Χριστούγεννα τρώμε γαλοπούλα με γλυκοπατάτες και μαρμελάδα για κυρίως γεύμα και κουραμπιέδες για επιδόρπιο. Όταν μιλάμε για ντέρτι εννοούμε τη βρώμιά και όχι το νταλκά! Ο άντρας μου βάζει Mogwai (έχει Σκωτσέζικες ρίζες) κι εγώ θυμάμαι σαν παιδική ανάμνηση τους χωρούς στην πλατεία του χωριού της μάνας μου! Κοινώς, επειδή για μας ήταν η σωστή επιλογή δεν θα πει ότι είναι για όλους!
Το σημαντικό είναι να είμαστε μαζί και όχι πόσο θα συμβιβαστούμε, γιατί οι multinational οικογένειες ρίχνουν πολλούς συμβιβασμούς από την αρχή, λόγο του ότι έχουν επιλέξει να είναι μαζί! Αν είμαστε Αγγλία θα μου λείπει εμένα η Ελλάδα και αν είμαστε Ελλάδα θα λείπει στον άντρα μου η Αγγλία. Το πιο δύσκολο είναι ότι από κάποια φάση και μετά έχεις αγαπήσει και την άλλη χώρα οπότε ουσιαστικά το κενό είναι αναπόφευχτο όπου κι αν είσαι!
Η απόφαση του να φύγεις, το έχω φιλοσοφίσει, δεν είναι για όλους, αλλά ούτε και για όλες τις ηλικίες! Στα 18 έχεις διάθεση να ανακαλύψεις και να διαμορφωθείς, να προσαρμοστείς με τις νέες συνθήκες. Στα 30 εγώ (δε ξέρω για σένα) θέλω να με αφήσουν όλοι ήσυχη να χτίσω τη δική μου οικογένεια/ζωή/σπίτι. Αν λοιπόν βρίσκεσαι σε ηλικία ψυχική ή σωματική τέτοια που δεν είσαι προετοιμασμένος να συμβιβαστείς και να αλλάξεις, τότε μείνε Ελλάδα! Ο νέος τρόπος ζωής θα έχει και αρνητικά τέτοια που δε τα περίμενες και θα αισθανθείς εξαπατημένος!
Άποψή μου είναι ότι όπου κι αν είσαι μπορείς να ζήσεις πολύ όμορφα! Ολα είναι ρόδα και γυρίζουν! Και το οικονομικό και το πολιτικοκοινωνικό. Εκεί που μπορούμε να κάνουμε την διαφορά, θα τη κάνουμε μόνο αν θέλουμε. Το Λονδίνο πχ είναι πιο οργανωμένο σε θέματα εθελοντισμού. Μόνο αν θέλεις όμως! Και όπως μπορεί να συγχίζεσαι για τα κυβερνητικά θέματα εδώ, θα συγχίζεσαι κι εκεί, γιατί «μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες»! (Πονάει πολύ το Ιρακ το μέσο Βρετανό από όλες τις απόψεις,ανθρωπιστική, οικονομική κτλ) Εντάξυ, είναι πιο οργανωμένοι. Εμένα που έχω δεί την πιο προχωρημένη χώρα με ενοχλεί σε σημείο τρέλλας. Εσύ, αν είναι να μείνεις εδώ αποδέξουτο σαν την ελιά που έχεις στη μύτη!
Μιλούσα με μια φίλη Ινδή τώρα που ήμουνα Λονδίνο που έχει ένα αγοράκι 1 έτους και αντιμετωπίζει το δίλημμα Λονδίνο-Ινδία. Εκεί, μου λέει, θα έχει το μάγειρα, το κηπουρό και την οικογενειακή βοηθό, θα είναι σε ένα τεράστιο σπίτι και θα μπορεί να δουλεύει σαν αρχιτέκτονας και θα τη σέβονται για όλα τα χρόνια δουλειάς που έχει ρίξει στο Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Μου είπε όμως, επίσης, πως τώρα πια δεν ξέρει αν θα άντεχε τη φτώχια και την ανοργάνωση γύρω της. Θέλω να πω, δεν θα μπορούσε να δει πέρα από αυτό.
Συμπέρασμά μου: Τα πήγαινέλα θέλουν γερό στομάχι! Γιατί αν έχεις ζήσει αλλού (και δεν εννοώ σαν φοιτητής) είναι σαν ξαφνικά να ανακαλύπτεις εκείνη την ελιά που λέγαμε ενώ μέχρι τώρα ούτε που την είχες φανταστεί!
————————————————–
Στο Κυρίως Θέμα:
H «θεία» Σοφία τα έχει γράψει όλα! Για τη δουλειά στην Αγγλία, και για τα οικονομικά στην Αγγλία. Μπορείτε να πάρετε αναλυτικότατες πληροφορίες για το πρακτικό κομμάτι της υπόθεσης.
Από μία άλλη σκοπιά θέλω να συμπληρώσω μερικά πράγματα για τη ζωή στην Αγγλία σαν οικογένεια, με παιδί/α. Βασίζομαι στο ότι έχετε διαβάσει το άρθρο της Σοφίας και συνεχίζω.
Πιστοποιητικό Γάμου
Δεν θέλει να το δεί κανείς. Δεν χρειάζεται να το καταθέσετε πουθενά. Φορολογικά επίσης δεν χρειάζεται (το εξηγεί και η «θεία» Σοφία αυτό). Εκτός από extreme καταστάσεις πχ. κληρονομικά ζητήματα. Γενικά λόγο Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρείται νόμιμος ο γάμος. Θα σας ενημερώσω και για τα πιστοποιητικά γεννήσεως του/των παιδιών γιατί υποπτεύομαι ότι θα χρειαστούν σε εγγραφές σχολείων/νοιπιαγωγείων αλλά δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί.
Περίθαλψη
Ενημερώστε το γιατρό σας στην Ελλάδα ότι θα έρθετε Βρετανία! Βασικά αυτό πρέπει να το κάνετε ακόμα και αν φέρετε το παιδί για διακοπές στη Βρετανία. Όλες οι φυλές του Ισραήλ είναι μαζεμένες εκεί είτε παράνομα είτε νόμιμα και γι αυτό έχουν άλλες εξάρσεις εκεί απο ότι εδώ και μπορεί να χρειαστεί να κάνετε κι άλλα εμβόλια στα παιδιά!
Αν έρθετε για μόνιμα τότε από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνετε είναι να μάθετε ποιός είναι ο δικός σας GP (General Practitioner) το οποίο βρίσκουμε από τη σελίδα του Υπουργείου Υγείας ακριβώς εδώ. Θα πρέπει να τους τηλεφωνήσετε και να εξηγήσετε ότι θέλετε να γραφτείτε για να κλείσετε ραντεβού και να σας ανοίξουν καρτέλα για το κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστα. Στο ραντεβού θα δείξετε και το βιβλιάριο του παιδιού το Ελληνικό όπου και θα συνενοηθείτε για τη συνέχεια των εμβολίων των παιδιών. Αυτό δεν χρειάζεται μετάφραση αφού όλα τα εμβόλια αναγράφονται και στα λατινικά.
Πού να μείνω; (location, location location)
Πώς λέμε «When in Rome do as the Romans do», αυτό αλλά σε Αγγλική έκδοση! Ο μέσος Λονδρέζος όταν κάνει παιδιά παρατάει τα διαμερίσματα στο κέντρικό Λονδίνο και αναζητά σπίτι. Θέλει τον κήπο του και την αυλή του. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα διαμερίσματα έχουν βεράντες (συνήθως είναι τα καινούρια) λόγω κλίματος οπότε και αναζητάς τον εξωτερικό χώρο να αμολίσεις τα μικρά σου!
Οι περισσότεροι αποφασίζουν να ζήσουν εκτός Λονδίνου. Όσο πιο έξω τόσο πιο οικονομικά (δεν τολμώ να χρησιμοποιήσω τον όρο φτηνα!).
Υπάρχει όμως και ένα πολύ καλό, σχετικά με τον όγκο, δίκτιο τραίνων με το οποίο πάρα πολύς κόσμος ταξιδεύει καθημερινά. Οι εταιρίες τραίνων είναι άπειρες, οι οποίες συνέχεια εξαγοράζονται σε μια προσπάθεια αναβάθμισης τους. Κάποιες καλές, κάποιες για κλάματα. Θέλει ψάξιμο.
Καταφεύγεις λοιπόν στο λεγόμενο commute. Αναλυτικότατο site με το πόση ώρα θα χρειαστείς να φτάσεις στο κέντρο, μέσος όρος τιμής σπιτιού, για τα σχολεία, την επίσημη ιστοσελίδα της περιοχής, αλλά και για την εγκληματικότητα της περιοχής (μη τρομάζετε, η ειλικρίνια είναι καλύτερη από την άγνοια) είναι αυτό εδώ.
Σπίτι
Ένα τυπικό οικογενειακό σπίτι μπορεί να είναι δίπατο, αλλά δεν είναι απαραίτητα μεγαλύτερο από ένα διαμέρισμα. Τα πιο καινούρια σπίτια έχουν πάνω κάτω την ίδια κάτοψη: πάνω κρεβατοκάμαρες με μπάνιο και κάτω κουζίνα, τραπεζαρία, σαλόνι συνήθως όλα στριμωγμένα (να μη βγάλει κανένα φράγκο και ο Άγγλος εργολάβος, τι μόνο ο Έλληνας?). Τσεκάρετε για αποθηκευτικούς χώρους όπως σοφίτα, υπογειο, shed (παράγκα στο κήπο), garage. Όπως και ρωτήστε αν το πάρκινγκ είναι στη τιμή ή όχι. Πολλοί τα νοικιάζουν ξεχωριστά ή επιπλέον. Επίσης ρωτήστε και πόσο είναι ετησίως το Council Tax γιατί διαφέρει ανά δήμο.
Σχολεία
Εδώ είναι μια μεγάλη ιστορία!!!Κοιτώντας τα σπίτια κοιτάμε και το Postcode (ταχυδρομικός κώδικας). Ναι, το μέσο δημόσιο σχολείο της Αγγλίας είναι πολύ καλύτερο από το μέσο Ελληνικό αφού πεφτει χρήμα ανα διάφορες φάσεις (κυρίως επί Blur/Brown) για την αναβάθμισή της παιδείας. Δεν πέφτει όμως απαραίτητα σε ΟΛΑ τα σχολεία αφού αυτά είναι πάρα πολλά! Το υπουργείο παιδείας αξιολογεί κάθε 2-3 χρόνια τα σχολεία της Βρετανίας. Στην ιστοσελίδα του OFSTED μπορείς να βάλεις τον ταχυδρομικό σου κώδικα οπότε και εμφανίζεται η λίστα με τα σχολεία της περιοχής. Για το κάθε σχολείο σου δίνει γενική περιγραφή και στο τέλος είναι συναπτόμενο και το pdf όπου μπορείς να διαβάσεις την αναφορά που έκανε η ελεγκτική επιτροπή για το σιγκεκριμένο σχολείο στο Υπ.Παιδείας. (παράδειγμα σχολείου εδώ). Η επιλογή είναι γενικά πολύ δύσκολη και συνήθως για τα καλα σχολεία πρέπει να έχεις κάνει αίτηση αρκετά νωρίς. Περισσότερες λεπτομέρειες όμως θα σας πω και όταν τα ζήσω προσωπικα.
Για τις προσχολικές ηλικίες, αν σας ενδιαφέρει, είναι ακόμα πιο πολύπλοκο το θέμα και σίγουρα θα χρειαστεί ξεχωριστό και πιο βιωματικό ποστ. Αυτή τη στιγμή κι εγώ είμαι στο ψάξιμο αφού με αφορά άμεσα.
Μια γενική ιδέα είναι ότι οι επιλογές είναι:
α) νταντάδες. Οι Βρετανίδες νταντάδες έχουν άριστη φήμη. Είναι όλες φακελωμένες με έναν δικό τους αριθμό όπου και μπορείς να τον βάλεις στο OFSTED και να αναζητήσεις τις συστατικές επιστολές από προηγούμενους εργοδότες.
β)childminders. Είναι μη εκπαιδευμένες και γι αυτό και πιο οικονομικές.
γ) ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί και
δ) από 3 ετών και πάνω και για 15 ώρες μονο την εβδομάδα υπάρχουν τα προπαρασκευαστικά τμήματα στα δημόσια νοιπιαγωγεία.
Αυτά για τώρα από εμένα!
Καλή δύναμη εύχομαι σε όσους το τολμήσουν!
Για περισσότερα και λεπτομέρειες προσαρμογής μείνετε συντονισμένοι!
(φωτογραφίες από εδώ, εδώ και εδώ)
………………………………………………………………………………………
Update 26 March 2011
Για όσους συνεχίζετε να σκέφτεστε την μετακόμιση στη Βρετανία, ρίξτε μια ματιά σ’ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο από μια Ελληνίδα παντρεμένη με Βρετανό (καλή ώρα όπως εμείς). Ο τίτλος είναι : ‘ο Τζόνι και εγώ’ Ντία Μεξη Τζοουνς από τις εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική και το σαιτ http://www.johnny-and-me.blogspot.com . Κυκλοφορεί και στις δύο γλώσσες και εννοείται και στην Ελλάδα. Καλή ανάγνωση και καλή σύναμη σε όλους όσους βρίσκονται σε σταυροδρόμη ζωής!
………………………………………………………………………………………
Update 05 November 2011
Άργησα λίγο αλλά τελικά κατάφερα και βρήκα χρόνο να γράφω περισσότερες λεπτομέρειες για την μετακόμιση από την Ελλάδα στην Αγγλία με οικογένεια στο προσωπικό μου blog www.offtoanationoftwo.wordpress.com
Ελλάδα – Αγγλία με οικογένεια μέρος 2
Ελλάδα – Αγγλία με οικογένεια μέρος 3
Ελλάδα 0 Αγγλία με οικογένεια μέρος 4
Επίσης στο blog: digital-era.org:
- Λίγα λόγια για τη δουλειά στην Αγγλία
- Λίγα λόγια για τα έξοδα στην Αγγλία
- Λίγα λόγια για τα άσχημα στην Αγγλία
- Λίγα λόγια για την καινούρια αρχή στην Αγγλία
- Ενοικιάζεται: Πληροφορίες Εντός
- Guest Post: Κύμα μετανάστευσης – Ψάχνοντας για δουλειά στη Βρετανία – Μέρος Α και Μέρος Β
Σε άλλα blog:
- Σύγκριση Τιμών στο blog Δύο Έλληνες Στο Λονδίνο με λεπτομερείς συγκρίσεις τιμών μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας.
- Δουλειά μετά τις σπουδές στο blog Είμαστε Ακόμα Εδώ, με πληροφορίες για τα Graduate Schemes στη Βρετανία
- Μετανάστευση στις ΗΠΑ στο blog λ:ηρ (μέρος πρώτο, δεύτερο, τρίτο)
- Λίγα Λόγια Περί Μετοίκισης Στη Φιλανδία στο blog Ovi Greek Stories (μέρος πρώτο, δεύτερο, τρίτο)
- Going2UK
εδώ Λονδίνο (επιτέλους)
σε ένα καναπέ χουρχουλιάρικο, σε μια σοφίτα ανακαινισμένη κάπου κοντά στο ποτάμι. Έχω ξυπνήσει νωρίς, πολύ νωρίς με ένα τραγούδι στο μυαλό μου να ηχεί σαν να το άκουγα μέσα στον ύπνο μου….
ΧΑΡΑ ΜΟΥ!
Σας το δίνω ενώ σκέφτομαι πως σε λίγο θα ξυπνήσω τον άντρα μου και θα τον βάλω να με χορέψει και ενώ θα μιλάμε για το γιό μας, ξανά, ο οποίος δεν ήρθε μαζί μου τούτη τη φορά. Σύντομα όμως, πολύ σύντομα θα ενωθούμε πάλι και θα ηρεμήσει τούτη εδώ η κλώσα (mother hen που με λέει και η κουνιάδα μου) αφού θα έχει την οικογένειά της πάλι μαζεμένη.
Καλημέρα! Βάλτε το δυνατά και σηκωθείτε!
ΥΓ. Για τον Αλιάγα δε δέχομαι κανένα σχόλιο εκτός αν είναι θετικό αφού και πατριωτάκι είναι και τον έχω δεί άπειρες φορές αρματωμένο καβαλάρη να ακολουθεί της Αγ. Αγάθης στο χωριό μου!
στα υπόγεια που λέγαμε…
Δεν στεναχωριέμαι που φεύγω, στεναχωριέμαι για τη χώρα μου. Για μένα οι άνθρωποι φέρνουν την αισιοδοξία και όχι ο καιρός. Θα είμαστε καλύτερα εκεί, το ξέρω. Όχι θεωρητικά. Το έχω ζήσει. Μπορώ να καταγράψω λίστα ολόκληρη με τα πράγματα που είναι καλύτερα εκεί και όχι εδώ. Στεναχωριέμαι γιατί κι εγώ όπως η ¨Θεία Σοφία¨ όσο ήμουν μακριά και με εκπαίδευε η «μαμά» Αγγλία (έτσι τη λέει ο πατέρας μου όταν θέλει να με πειράξει) πονούσα για τη χώρα μου. Ήθελα να φέρω τις γνώσεις μου πίσω. Να βοηθήσω με το να προσφέρω. Ήμουν της λογικής ότι αν ο καθένας μας κάνει τη δική του δουλειά σωστά και με μεράκι τότε έρχεται σιγά σιγά η αλλαγή. Στεναχωριέμαι γιατί ήρθα αντιμέτωπη με ένα σύστημα που δεν θέλει να αλλάξει.
Όπως πολύς αλλος κόσμος έφυγα από την Ελλάδα στα 18μου. Παιδί ήμουν. Με τα μάτια γουρλωμένα, το μυαλό μου σε εγρήγορση να θέλει να μάθει, να δεί να ακούσει όλα τα καινούρια και παλιά. Ενηλικιώθηκα στη Βρετανία. Εκεί μορφώθηκα Αρχιτεκτονικά (7 χρόνια minimum μέχρι να μπορείς να γραφτείς στο σύλλογο Αρχιτεκτόνων στη Βρετανία. Το λέω για όσους δεν γνωρίζουν και θεωρούν ότι είναι η εύκολη λύση. Όλα τα έχω ακούσει.) αλλά κυρίως έσπασα τα μούτρα μου και μορφώθηκα πολιτισμικά και κοινωνικά (όλες οι φυλές του Ισραήλ και κάθε διαλογής. Και καλής και κακής! ) όπως επίσης και οικονομικά (για όσους νομίζουν ότι όσοι σπουδάσανε Αγγλία οι γονείς τους τους έστελναν πακέτο τα πεντοχίλιαρα, i got news for you!). Ο στόχος, όμως, πάντα ήταν «να γυρίσω πίσω». Έμφυτος! Με κάθε αφορμή. Φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Όταν γνώρισα τον άντρα μου (Βρετανός) του είχα πεί ότι εμείς δεν πρόκειται να είμαστε μαζί γιατί εγώ θέλω να μένω Ελλάδα και να παντρευτώ Έλληνα! Αυθόρμητα, κοριτσάκι 20 χρονών, σαν να είχα μέσα μου μαγνήτη!
Κάποτε συνειδητοποίησα ότι είχαν περάσει τα 10 χρόνια εκτός των συνόρων και βάδιζα για ισσοφαρία (Ελλάδα 18- Βρετανία 11 1/2). Με ζώσανε τα φίδια. Ήμουν πολύ καλά εκεί, αλλά τα παιδιά μου; Δεν θα ζήσουν τον Ελληνικό φώς; Τους μεσημεριανούς ύπνους και τους μεταμεσονύκτιους «κλέφτες κι αστυνόμους» στις καλοκαιρινές πλατείες με τους μεγάλους να οργώνουν πάνω-κάτω την ίδια πλατεία όλο το καλοκαίρι;
Φεύγω με μεγάλο θυμό και πίκρα για μια χώρα που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να με διώξει. Σκοτείνιασε η καρδιά μου γιατί είναι το ίδιο με το να συνειδητοποιείς ότι οι γονείς σου, το αίμα σου, είναι κλέφτες και απατεώνες. Απογοήτευση. Ντροπή. Θυμό! Αλλά κυρίως ανασφάλεια. Γιατί αν το πρότυπό σου, η πατρίδα σου είναι κάτι που εσύ δεν θέλεις ποτέ να γίνεις (μαύρο χρήμα, αναξιοκρατία, ισσοπέδωση, ασέβια και όλα αυτά σε σημείο που πλέον θεωρούνται φυσιολογικά. οι γύρω μου δεν τα εντοπίζουν καν!), μπορείς να το αποφύγεις; Πόσο καλύτερα μπορείς να κάνεις τα πράγματα σε έναν τόπο ώστε να μπορέσεις να κάνεις τον ίδιο διάλογο με τα παιδιά σου σε 30 χρόνια χωρίς να χρειάζεται να έχεις σκυφτό το κεφάλι; Πόσο ξεπλένεται το DNA άραγε;
Κάποτε μια φιλενάδα μου, στην σχολική επετηρίδα μου έγραψε «…ξενιτεύεται γιατί το έχει το ζόρι η ρημάδα η διαδικασία». Με είχε στεναχωρήσει τότε, γιατί στα ζόρια εγώ ήθελα να παλεύω. Αυτό που δεν ξέραμε ούτε η μία ούτε η άλλη, τότε, είναι το ότι τελικά εγώ πάλεψα πολύ περισσότερο όσο ήμουν εκτός των συνόρων στα φοιτητικά μου χρόνια. Αυτό που δεν μπορώ να διανοηθώ όμως είναι να παλέυω με έναν τοίχο για όλη μου τη ζωή. Μία ζωή την έχουμε! Αυτό. Τέλος.
Έκανα πολλές βουτιές το Σαββατοκύριακο με τα μάτια ανοιχτά. Είδα το βαθύ, μυωπικό μπλε που σε ηρεμεί. Πήρα τον γιό μου και τον κράτησα στη παραλία μέχρι το βράδυ, με το γεμάτο φεγγάρι να λούζει τα νερά, εγώ να πίνω κρασάκι σε ποτήρι πλαστικό κι εκείνος να μου δίνει βοτσαλάκια ώρες ατελείωτες. Τελευταίο καλοκαίρι και ξεκινά δειλά δειλά να γίνεται επιτέλους και όμορφο. Μας λείπεις όμως μπαμπά …. μαζί και ας μην είναι εδώ τελικά. ‘Ελα να μας πάρεις ….. σε περιμένουμε.
Καυτά Νέα από ένα Ηλιόλουστο Λονδίνο!
Καλημέρα! Καλημέρα!
Σας έχω καυτά νέα από την καρδιά του Λονδίνου! Θυμάστε εκείνες τις φιλενάδες μου που λέγαμε που πλέκαμε μαζί στο Λονδίνο; Είναι τρελλάρες, δεν μπορώ να πω! Γι αυτό τις αγαπώ άλλωστε! Μου μεταφέρανε, λοιπόν, τρελλά νέα! Η αφεντιά τους βρέθηκε στο Jubilee Park του Canary Warf για μια πολύ αστεία και εντυπωσιακή πλέξη!
Την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου και μέσα στα πλαίσια της εβδομάδας Αρχιτεκτονικής που γίνεται κάθε χρόνο στο Λονδίνο έγινε ένα «installation» («καλλιτεχνική τοποθέτηση»?, μεταφράστε το όπως θέλετε!) στο κέντρο του Λονδίνου που οργάνωσε το γραφείο SuperBlue. Γι όσους δεν γνωρίζουν, η περιοχή Canary Warf είναι η χρηματοοικονομική περιοχή του Λονδίνου. Άκρως αυστηρή, όλοι κυκλοφορούν με πανάκριβα κουστούμια, με blackberry στο χέρι και από ότι μας έχει πεί μπάρμαν της περιοχής τα ουίσκι κατεβαίνουν για πρωινό! Είναι μια περιοχή που έχει μαζέψει τα «κουστούμια» (the suits) όπως τους χαρακτηρίζουν οι υπόλοιποι Λονδρέζοι.
Οι γιγάντιες βελόνες που απλώθηκαν στο πάρκο δημιουργούσαν ένα πλεκτό με το σύστημα Knitting Nancy (είναι ένας παραδοσιακός τρόπος πλέξης που χρησιμοποιεί μια στρογγυλή ξύλινη κατασκευή για να γίνει η πλέξη).
Μέσα στο τεράστιο στρογγυλό που δημιουγεί το πλεκτό έχουν τοποθετηθεί τεράστιες μπάλες για να κάθεσαι. Το θέαμα απίστευτο! Οι φιλενάδες μου μου είπαν ότι γελάσανε πολύ και ότι ακόμα και τα «κουστούμια» κλέψανε 5 λεπτάκια από το χρόνο τους για να ζήσουν αυτό την εξωπραγματική εμπειρία!
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ! ! !
Πανέμορφη ….. Yulia Brodskaya
είναι μια καλλιτέχνης από τη Ρωσία που ζεί πια στο Λονδίνο. Παρ’ότι σύγχρονη καλοτεχνίτισσα της αρέσουν πολύ οι χειροτεχνίες με την παραδοσιακή έννοια. Όταν τα πάντρεψε και τα δύο βγήκε ένα πολύ πρωτότυπο αποτέλεσμα. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Πολύ κομψά πράγματα. Ελπίζω να σας ενέπνευσε!
Τα έργα της είναι με τη μέθοδο quilling. Πολύχρωμα χαρτιά σε λωρίδες τυλιγμένα και δουλεμένα έτσι που σαν σύνολο να βγάζουν μοναδική ομορφιά . Περισσότερα για την τεχνική σε επόμενη ανάρτηση. Προς το παρόν γνωρίστε την καλλιτέχνιδα και τα έργα της εδώ (http://www.artyulia.com/index.php/Illustration)
γαϊτανακι 